78’li… “The eternal optimist” halleri, mücadeleci yapısı ve her koşulda bir yol bulabilmesi nedeniyle “Kardelen”, hiç bitmeyen soruları ve anlama çabasıyla “Çekirge” derler.
İdealinde iki iş vardı; ya hevesle tercih ederek okuduğu bölümün bir parçası olarak, kendi işletmesinde pastacı :) olacaktı ya da okulda en sevdiği dersin, pazarlama’nın peşinden gidecekti… Aslında derinlerde bir yerde yunus bakıcısı olmak gibi bir hayali de vardı… Ama hayaldi işte…
Tamamen bir tesadüf neticesinde sigorta sektöründe, dolayısıyla kendince “geçici” bir süre, pazarlama departmanında işe başladı ve pazarlamanın içinde kaldıkça “pastacılık” hayalini “yaşlılık yıllarına” saklamaya karar verdi. Pazarlama sevgisi ise sigorta sektörüne rağmen büyüdü… Ve sekiz yıl sonra bir gün düz gitmek değil, sola dönmek istediğine karar verip, sektöre veda etti. Gönlünde yatan aslan özellikle “pazarlama iletişimi” işine hakkını veren bir sektörde, yorulmadan ve keyifle çalışabilmekti. Sonra nedendir bilinmez (düşük çenesi, yazma ve paylaşma isteği olabilir) blog yapmaya karar verdi.
Şimdilerde sola giden yolda kendine bir istikamet belirlemeye çalışıyor. Arada da kendi kendini motive etmeyi ihmal etmiyor; “Zıpla çekirge! Kim tutar seni?!”